3.5. PRAWA UCHODŹCY

Uchodźca to osoba, która opuściła swój kraj "na skutek uzasadnionej obawy przed prześladowaniem z powodu rasy, religii, narodowości, przynależności do określonej grupy społecznej lub z powodu przekonań politycznych"

Często wojny i konflikty zmuszają ludzi do opuszczenia swoich domów. Uchodźcy znajdują się w ekstremalnej sytuacji życiowej. Pomyśl, jak trudne byłoby twoje życie, gdybyś musiał opuścić dom, rodzinę, przyjaciół i żyć w obcym kraju, w nowych warunkach, być otoczonym ludźmi mówiącymi językiem, którego ty nie rozumiesz.

ONZ uchwaliła w roku 1951 Konwencję dotyczącą statusu uchodźcy. Przyznała ona uchodźcom wiele praw - np. prawo do międzynarodowego dokumentu podroży oraz prawo do połączenia z najbliższą rodziną. Konwencja stwierdza również, że kraje które przyjmą uchodźców, mają zapewnić im wyżywienie, dach nad głową, możliwość kształcenia się i zatrudnienia.

Na świecie jest około 14 milionów uchodźców, ludzi wypędzonych ze swoich domów i szukających schronienia w obcych krajach. Większość to kobiety i dzieci. Oprócz tego około 20 do 25 milionów ludzi musiało opuścić swoje domy, ale nie wyjechało ze swojego kraju.

Pragnienie, niepewność polityczna oraz bieda sprawiają, ze wielu ludzi z biednych krajów marzy o lepszym i pewniejszym życiu w krajach Zachodnich. Tych, którzy uciekają z powodu biedy, mając nadzieję na lepsze życie, nazywa się migrantami ekonomicznymi. Ponieważ nie są prześladowani politycznie, nie mają statusu uchodźcy w znaczeniu prawnym, dlatego w Norwegii nie mogą otrzymać azylu politycznego i prawa pobytu. Licznym pozwolono jednak zostać z przyczyn humanitarnych.

Samotni, niepełnoletni uchodźcy
W roku 2003 przybyło do Norwegii prawie 700 całkowicie samotnych dzieci poszukując azylu. Często są to dzieci przybywające z krajów gdzie toczy się wojna domowa lub inny wewnętrzny konflikt doprowadzając do rozłąki dzieci z rodzicami. Być samotnym w obcym kraju to wielkie obciążenie psychiczne szczególnie, gdy dziecko nie wie co dzieje się z jego rodzicami. Dzieci takie, mając za sobą ciężkie przeżycia, czują się niepewnie, dlatego ważne jest, by jak najszybciej powiedzieć im, czy mogą zostać w Norwegii.